معنای روزگار

معنای روزگار  

معنی روزگار را نمی فهمم

               من تو را دوست دارم

                              تو دیگری را

                                          دیگری مرا

                                                    و همه تنهاییم...

من

حال من بد نیست غم کم می خورم            کم که نه!هرروزکم کم می خورم

آب می خواهم ، سرابم می دهند               عشق می ورزم عذابم  می دهند

خود نمی دانم کجا رفتم به خواب               از چه بیدارم نکردی ؟ آفتاب!!!!

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام                  تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام

عشق اگر اینست مرتد می شوم                خوب اگر اینست من بد می شوم

هیچ کس اشکی برای ما نریخت               هر که با ما بود از ما می گریخت

چند روزی ست حالم دیدنی است                حال من ازاین و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل می زنم                    گاه  بر حافظ  تفاءل  می زنم

حافظ  دیوانه  فالم  را گرفت                   یک غزل آمد که حالم را گرفت ...

"ما ز یاران چشم یاری داشتیم                خود غلط بود آنچه می پنداشتیم؟؟؟

تنهایی درختی است در حیاط خانه

 
تنهایی کبوتری است بی بال و بی لانه

تنهایی زندگی است در این زمانه

تنهایی عشقی است پر از بهانه

لیلی و مجنون

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشـــــــست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الســـــــــتش کرده بود

سجده ای زد بر لـــــــــــب درگاه او
پر زلیلا شــــــــــــــــــد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشــــــــق دارم کرده ای

جام لیلا را بــــــــــــه دستم داده ای
وندر این بازی شکــــــــستم داده ای

نشتر عشقش به جــــــــــانم می زنی
دردم از لیلاســـــــــــت آنم می زنی

خسته ام زین عشـــق، دل خونم مکن
من که مجنونم تـــــــــو مجنونم مکن

مرد این بازیچـــــــــــــه دیگر نیستم
این تو و لیلای تـــــــــو ... من نیستم

گفت: ای دیـــــــــــــوانه لیلایـت منم
در رگ پیــــــــــــــــدا و پنهانت منم

سال ها با جــــــــــــــور لیلا ساختی
من کنارت بـــــــــــودم و نشــــناختی

عشق لیلا در دلــــــــــــــــــت انداختم
صد قمار عشـــــــــــــق یک جا باختم

کردمت آوارهء صــــــــــــــــحرا نشد
گفتم عاقل می شــــــــــــــــوی اما نشد

سوختم در حســـــــــــرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیـــــــــــــــــــــامد از لبت

روز و شب او را صـــــدا کردی ولی
دیدم امــشب با مــــــــــــــنی گفتم بلی

مطمـــــــئن بودم به مـــــــــن سرمیزنی
در حریم خــــــــــــانه ام در مــــــیزنی

حال این لیلا که خــــــــوارت کرده بود
درس عشقش بیقـــــــــــرارت کرده بود

مرد راهــــــش باش تا شـــــاهــــت کنم
صـــــــــــد چو لیلا کشته در راهت کنم.

یک سوال ریاضی از امام علی(ع)

شخصی از امام علی(ع) پرسید:عددی را به دست من بده که قابل قسمت بر ۲و ۳و ۴و ۵و ۶و ۷و ۸و ۹و ۱۰ باشد بی آنکه باقی بیاورد.
امام علی بی درنگ به او فرمود:
" اضرب ایام اسبوعک فی ایام سنتک "
یعنی:" روزهای هفته را بر روزهای یک سال خودت ضرب کن"
سوال کننده هفت را در ۳۶۰ ضرب کرد.حاصل آن یعنی ۲۵۲۰ بر تمام آن اعداد قابل قسمت بود بی آنکه باقی مانده بیاورد.