در سکوت شب من ستاره ای نیست

در سکوت من دیگر امیدی نیست

در سکوت من غمی نهفته است

که دیگر پیدانیست

دراین سکوت مرگ بار دیگر راه فراری نیست

در این سکوت اشک های ریخته شده

دراین تنهایی چیزها نهفته شده

اینان همه دست به دست هم دادهاند که من را در سکوتم به تنهایی برسانند

چت

به من می گفت هیجده ساله هستم ... تو اسمت را بگو، من هاله هستم

بگفتم اسم من هم هست فرهاد ... ز دست عاشقی صد داد و بیداد

بگفت هاله ز موهای کمندش ... کمان ِابرو و قد بلندش

بگفت چشمان من خیلی فریباست ... ز صورت هم نگو البته زیباست

ندیده عاشق زارش شدم من ... اسیرش گشته بیمارش شدم من

ز بس هرشب به او چت می نمودم ... به او من کم کم عادت می نمودم

در او دیدم تمام آرزوهام ... که باشد همسر و امید فردام

برای دیدنش بی تاب بودم ... زفکرش بی خور و بی خواب بودم

به خود گفتم که وقت آن رسیده ... که بینم چهره ی آن نور دیده

به او گفتم که قصدم دیدن توست... زمان دیدن و بوییدن توست

ز رویارویی ام او طفره می رفت ... هراسان بود او از دیدنم سخت

خلاصه راضی اش کردم به اجبار... گرفتم روز بعدش وقت دیدار

رسید از راه، وقت و روز موعود ... زدم از خانه بیرون اندکی زود

چو دیدم چهره اش قلبم فرو ریخت ... توگویی اژدهایی بر من آویخت

به جای هاله ی ناز و فریبا ... بدیدم زشت رویی بود آنجا

ندیدم من اثر از قد رعنا ... کمان ِابرو و چشم فریبا

مسن تر بود او از مادر من ... بشد صد خاک عالم بر سر من

ز ترس و وحشتم از هوش رفتم... از آن ماتم کده مدهوش رفتم

به خود چون آمدم، دیدم که او نیست... دگر آن هاله ی بی چشم و رو نیست

به خود لعنت فرستادم که دیگر ... نیابم باچت از بهر خود همسر

بگفتم سرگذشتم را به «امید» ... به شعر آورد او هم آنچه بشنید

که تا گیرند از آن درس عبرت                سر انجامی ندارد قصه چت!!

معنای روزگار

معنای روزگار  

معنی روزگار را نمی فهمم

               من تو را دوست دارم

                              تو دیگری را

                                          دیگری مرا

                                                    و همه تنهاییم...

من

حال من بد نیست غم کم می خورم            کم که نه!هرروزکم کم می خورم

آب می خواهم ، سرابم می دهند               عشق می ورزم عذابم  می دهند

خود نمی دانم کجا رفتم به خواب               از چه بیدارم نکردی ؟ آفتاب!!!!

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام                  تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام

عشق اگر اینست مرتد می شوم                خوب اگر اینست من بد می شوم

هیچ کس اشکی برای ما نریخت               هر که با ما بود از ما می گریخت

چند روزی ست حالم دیدنی است                حال من ازاین و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل می زنم                    گاه  بر حافظ  تفاءل  می زنم

حافظ  دیوانه  فالم  را گرفت                   یک غزل آمد که حالم را گرفت ...

"ما ز یاران چشم یاری داشتیم                خود غلط بود آنچه می پنداشتیم؟؟؟

تنهایی درختی است در حیاط خانه

 
تنهایی کبوتری است بی بال و بی لانه

تنهایی زندگی است در این زمانه

تنهایی عشقی است پر از بهانه